Untuk memuat turun atau mencetak halaman ini dalam bahasa lain, pilih bahasa anda daripada menu lungsur di bahagian atas sebelah kiri dahulu.

Kertas Kedudukan IAOMT mengenai Peronggaan Tulang Rahang Manusia

Pengerusi Jawatankuasa Patologi Tulang Rahang: Ted Reese, DDS, MAGD, NMD, FIAOMT

Karl Anderson, DDS, MS, NMD, FIAOMT

Patricia Berube, DMD, MS, CFMD, FIAOMT

Jerry Bouquot, DDS, MSD

Teresa Franklin, PhD

Jack Kall, DMD, FAGD, MIAOMT

Cody Kriegel, DDS, NMD, FIAOMT

Sushma Lavu, DDS, FIAOMT

Tiffany Shields, DMD, NMD, FIAOMT

Mark Wisniewski, DDS, FIAOMT

Jawatankuasa ini ingin merakamkan penghargaan kami kepada Michael Gossweiler, DDS, MS, NMD, Miguel Stanley, DDS dan Stuart Nunally, DDS, MS, FIAOMT, NMD atas kritikan mereka terhadap kertas kerja ini. Kami juga ingin mengiktiraf sumbangan dan usaha yang tidak ternilai yang dibuat oleh Dr. Nunnally dalam menyusun kertas jawatan 2014. Kerja, ketekunan dan amalannya menjadi tulang belakang untuk kertas kerja yang dikemas kini ini.

Diluluskan oleh Lembaga Pengarah IAOMT September 2023

Isi kandungan

Pengenalan

Sejarah

Diagnosa

Tomografi terkira rasuk kon (CBCT)

Ultrasound

Biomarker dan Pemeriksaan Histologi

Pertimbangan Berkembang untuk tujuan diagnostik

Termografi

Penilaian Meridian Akupunktur

Faktor-faktor risiko

Implikasi Sistemik dan Klinikal

Modaliti Rawatan

Strategi Rawatan Alternatif

kesimpulan

Rujukan

Lampiran I Keputusan Tinjauan 2 IAOMT

Lampiran II Keputusan Tinjauan 1 IAOMT

Lampiran III Imej

Rajah 1 Osteonekrosis degeneratif lemak tulang rahang (FDOJ)

Rajah 2 Sitokin dalam FDOJ berbanding Kawalan Sihat

Rajah 3 Prosedur pembedahan untuk FDOJ retromolar

Rajah 4 Kuretase dan x-ray FDOJ yang sepadan

Filem Klip video pembedahan tulang rahang pada pesakit

PENGENALAN

Sepanjang dekad yang lalu terdapat kesedaran yang semakin meningkat di kalangan orang ramai dan penyedia penjagaan kesihatan tentang hubungan antara kesihatan mulut dan sistemik. Sebagai contoh, penyakit periodontal adalah faktor risiko untuk kedua-dua diabetes dan penyakit jantung. Pautan yang berpotensi berbangkit dan semakin dikaji juga telah ditunjukkan antara patologi tulang rahang dan keseluruhan kesihatan dan kecergasan individu. Penggunaan modaliti pengimejan maju secara teknikal seperti cone-beam computed tomography (CBCT) telah memainkan peranan penting dalam mengenal pasti patologi tulang rahang, yang telah membawa kepada keupayaan diagnostik yang lebih baik dan keupayaan yang lebih baik untuk menilai kejayaan campur tangan pembedahan. Laporan saintifik, dokudrama dan media sosial telah meningkatkan kesedaran orang ramai tentang patologi ini, terutamanya di kalangan individu yang mengalami keadaan neurologi atau sistemik kronik yang tidak dapat dijelaskan yang gagal bertindak balas terhadap campur tangan perubatan atau pergigian tradisional.

Akademi Perubatan Mulut dan Toksikologi Antarabangsa (IAOMT) diasaskan atas kepercayaan bahawa sains harus menjadi asas di mana semua kaedah diagnostik dan rawatan dipilih dan digunakan. Dengan mengambil kira keutamaan inilah kami 1) menyediakan kemas kini ini kepada Kertas Kedudukan Osteonecrosis Tulang Rahang IAOMT 2014 kami, dan 2) mencadangkan, berdasarkan pemerhatian histologi, nama yang lebih tepat dari segi saintifik dan perubatan untuk penyakit itu, khususnya, Penyakit Medulla Iskemia Kronik daripada Tulang Rahang (CIMDJ). CIMDJ menerangkan keadaan tulang yang dicirikan oleh kematian komponen selular tulang cancellous, sekunder akibat gangguan bekalan darah . Sepanjang sejarahnya, apa yang kita maksudkan sebagai CIMDJ telah dirujuk oleh pelbagai nama dan akronim yang disenaraikan dalam Jadual 1 dan akan dibincangkan secara ringkas di bawah.

Matlamat dan niat Akademi dan kertas kerja ini adalah untuk menyediakan pemerhatian sains, penyelidikan dan klinikal untuk pesakit dan doktor membuat keputusan termaklum apabila mempertimbangkan lesi CIMDJ ini, yang sering dirujuk sebagai rongga tulang rahang. Kertas kerja 2023 ini dibuat dalam usaha bersama yang merangkumi pakar klinik, penyelidik dan ahli patologi tulang rahang terkemuka, Dr. Jerry Bouquot, selepas semakan terhadap lebih 270 artikel.

SEJARAH

Pada tulang lain tiada potensi untuk trauma dan jangkitan sehebat pada tulang rahang. Kajian literatur yang berkaitan dengan topik peronggaan tulang rahang, (iaitu, CIMDJ) menunjukkan bahawa keadaan ini telah didiagnosis, dirawat dan dikaji sejak tahun 1860-an. Pada tahun 1867, Dr. HR Noel memberikan pembentangan bertajuk Syarahan tentang karies dan nekrosis tulang di Kolej Pembedahan Pergigian Baltimore, dan pada tahun 1901 peronggaan tulang rahang dibincangkan dengan panjang lebar oleh William C. Barrett dalam buku teksnya yang bertajuk, Patologi dan Amalan Mulut: Buku Teks untuk Penggunaan Pelajar di Kolej Pergigian dan Buku Panduan untuk Pengamal Pergigian. GV Black, yang sering dirujuk sebagai bapa pergigian moden, memasukkan bahagian dalam buku teksnya pada tahun 1915, Patologi Pergigian Khas, untuk menggambarkan 'penampilan dan rawatan biasa' apa yang disifatkannya sebagai osteonekrosis tulang rahang (JON).

Penyelidikan tentang peronggaan tulang rahang nampaknya terhenti sehingga tahun 1970-an apabila orang lain mula meneliti topik itu, menggunakan pelbagai nama dan label, dan menerbitkan maklumat mengenainya dalam buku teks patologi mulut moden. Sebagai contoh, pada tahun 1992 Bouquot et al memerhatikan keradangan intraosseous pada pesakit yang mengalami sakit muka kronik dan teruk (N=135) dan mencipta istilah 'Neuralgia-inducing Cavitational Osteonecrosis', atau NICO. Walaupun Bouquot et al tidak mengulas mengenai etiologi penyakit, mereka menyimpulkan bahawa terdapat kemungkinan bahawa lesi tersebut menyebabkan neuralgia muka kronik dengan ciri tempatan yang unik: pembentukan rongga intraosseous dan nekrosis tulang yang lama dengan penyembuhan yang minimum. Dalam kajian klinikal pesakit dengan neuralgia trigeminal (N=38) dan muka (N=33), Ratner et al, juga menunjukkan bahawa hampir semua pesakit mempunyai rongga pada tulang alveolar dan tulang rahang. Rongga, kadangkala lebih daripada 1 sentimeter diameter, berada di tapak cabutan gigi sebelumnya dan secara amnya tidak dapat dikesan oleh x-ray .

Pelbagai istilah lain untuk apa yang kami kenal pasti sebagai CIMDJ wujud dalam kesusasteraan. Ini disenaraikan dalam Jadual 1 dan dibincangkan secara ringkas di sini. Adams et al mencipta istilah Chronic Fibrosing Osteomyelitis (CFO) dalam kertas kedudukan 2014. Kertas jawatan itu adalah hasil daripada konsortium pelbagai disiplin pengamal dari bidang Perubatan Mulut, Endodontik, Patologi Mulut, Neurologi, Rheumatologi, Otolaringologi, Periodontologi, Psikiatri, Radiologi Mulut dan Maksilofasial, Anestesia, Pergigian Am, Perubatan Dalaman dan Pengurusan Sakit . Fokus kumpulan adalah untuk menyediakan platform antara disiplin untuk merawat penyakit yang berkaitan dengan kepala, leher dan muka. Melalui usaha kolektif kumpulan ini, carian literatur yang meluas dan temu bual pesakit, corak klinikal yang berbeza muncul, yang mereka rujuk sebagai CFO. Mereka menyatakan bahawa penyakit ini sering tidak didiagnosis kerana morbiditi bersama dengan keadaan sistemik yang lain. Kumpulan ini menunjukkan potensi hubungan antara penyakit dan isu kesihatan sistemik dan keperluan untuk sekumpulan pakar perubatan untuk mendiagnosis dan merawat pesakit dengan betul.

Lesi cavitational tulang rahang juga telah diperhatikan pada kanak-kanak. Pada tahun 2013, Obel et al menerangkan lesi pada kanak-kanak dan mencipta istilah Juvenile Mandibular Chronic Osteomyelitis (JMCO). Kumpulan ini mencadangkan kemungkinan penggunaan bifosfonat intravena (IV) sebagai rawatan untuk kanak-kanak ini. Pada tahun 2016 Padwa et al menerbitkan satu kajian yang menggambarkan osteitis keradangan steril fokus pada tulang rahang pesakit pediatrik. Mereka melabelkan lesi Pediatric Chronic Nonbacterial Osteomyelitis (CNO).

Sejak 2010, Dr. Johann Lechner, pengarang dan penyelidik yang paling banyak diterbitkan mengenai lesi peronggaan tulang rahang, dan yang lain telah menyelidik hubungan lesi ini dengan pengeluaran sitokin, terutamanya sitokin radang RANTES (juga dikenali sebagai CCL5). Dr. Lechner telah menggunakan pelbagai istilah untuk menerangkan lesi ini yang termasuk NICO yang disebutkan sebelum ini tetapi juga Osteonecrosis Iskemia Aseptik dalam Tulang Rahang (AIOJ), dan Osteonecrosis Degeneratif Lemak Tulang Rahang (FDOJ) . Penerangan/labelnya adalah berdasarkan rupa fizikal dan/atau keadaan patologi makroskopik yang diperhatikan secara klinikal atau intraoperatif.

Kini terdapat keperluan untuk menjelaskan satu lagi patologi tulang rahang yang dikenal pasti baru-baru ini yang berbeza daripada topik kertas ini tetapi boleh mengelirukan bagi mereka yang menyelidik lesi kavitasional. Ini adalah lesi tulang rahang yang timbul akibat penggunaan farmaseutikal. Lesi dicirikan paling baik dengan kehilangan bekalan darah dengan penyerapan tulang yang tidak terkawal. Lesi ini telah dipanggil Ulserasi Mulut dengan Penyerapan Tulang (OUBS) oleh Ruggiero et al dalam kertas kedudukan untuk Persatuan Pakar Bedah Mulut dan Maksilofasial Amerika (AAOMS), serta oleh Palla et al, dalam tinjauan sistematik. Memandangkan masalah ini berkaitan dengan penggunaan sama ada satu atau berbilang farmaseutikal, IAOMT berpandangan bahawa jenis lesi ini paling baik digambarkan sebagai Osteonecrosis of the Jaw (MRONJ) yang berkaitan dengan Ubat. MRONJ tidak akan dibincangkan dalam kertas ini kerana etiologi dan pendekatan rawatannya berbeza daripada apa yang kita rujuk sebagai CIMDJ, dan ia telah dikaji secara meluas sebelum ini.

DIAGNOSIS

Penggunaan radiograf Cone-beam computed tomography (CBCT) yang semakin biasa oleh kebanyakan pengamal pergigian telah membawa kepada peningkatan dalam pematuhan rongga intramedullary yang kami rujuk sebagai CIMDJ, dan yang sebelum ini diabaikan dan oleh itu diabaikan. Memandangkan lesi dan anomali ini lebih mudah dikenal pasti, menjadi tanggungjawab profesion pergigian untuk mendiagnosis penyakit dan memberikan cadangan rawatan dan penjagaan.

Menghargai dan mengenal pasti kewujudan CIMDJ adalah titik permulaan untuk memahaminya. Terlepas dari banyak nama dan akronim yang telah dikaitkan dengan patologi, kehadiran nekrotik, atau tulang yang mati dalam komponen medula tulang rahang sudah mantap.

Apabila diperhatikan semasa pembedahan, kecacatan tulang ini muncul dalam pelbagai cara. Sesetengah pengamal melaporkan bahawa lebih 75% lesi benar-benar berongga atau dipenuhi dengan tisu lembut, coklat kelabu dan demineral/granulomatis, selalunya dengan bahan berminyak kuning (sista minyak) yang ditemui di kawasan yang rosak dengan anatomi tulang normal di sekelilingnya. Yang lain melaporkan kehadiran peronggaan yang mempunyai ketumpatan tulang kortikal yang berbeza-beza yang apabila dibuka, kelihatan mempunyai lapisan dengan bahan berfilamen hitam, coklat atau kelabu berserabut. Masih yang lain melaporkan perubahan kasar yang digambarkan sebagai "berpasir", "seperti habuk papan", "rongga berongga" dan "kering" dengan kekerasan dinding rongga yang sklerotik seperti gigi . Selepas pemeriksaan histologi, lesi ini kelihatan serupa dengan nekrosis yang berlaku pada tulang badan yang lain dan secara histologi berbeza daripada osteomielitis (Lihat Rajah 1). Imej tambahan yang menggambarkan penyakit CIMDJ, beberapa yang bersifat grafik, disertakan dalam Lampiran III pada penghujung dokumen ini.

Rajah 1 Imej CIMDJ diambil dari mayat

Seperti pengamal penjagaan kesihatan lain, doktor gigi menggunakan proses tersusun yang menggunakan pelbagai kaedah dan modaliti untuk mendiagnosis lesi kavitas. Ini mungkin terdiri daripada menjalankan pemeriksaan fizikal yang termasuk mengambil sejarah kesihatan, menilai simptom, mendapatkan cecair badan untuk menjalankan ujian makmal, dan mendapatkan sampel tisu untuk biopsi dan untuk ujian mikrobiologi (iaitu, ujian untuk kehadiran patogen). Teknologi pengimejan, seperti CBCT juga sering digunakan. Pada pesakit dengan gangguan kompleks yang tidak selalu mengikut corak atau sesuai dengan susunan biasa kompleks gejala, proses diagnostik boleh memerlukan analisis yang lebih terperinci yang pada mulanya mungkin hanya menghasilkan diagnosis pembezaan. Penerangan ringkas beberapa modaliti diagnostik ini disediakan di bawah.

Tomografi terkira rasuk kon (CBCT)

Teknik diagnostik yang diterangkan seawal 1979 oleh Ratner dan rakan sekerja, menggunakan palpasi dan tekanan digital, suntikan anestetik tempatan diagnostik, pertimbangan sejarah perubatan dan lokasi kesakitan yang memancar adalah berguna dalam mendiagnosis peronggaan tulang rahang. Walau bagaimanapun, walaupun sesetengah lesi ini menyebabkan kesakitan, bengkak, kemerahan dan juga demam, yang lain tidak. Oleh itu, ukuran yang lebih objektif, seperti pengimejan selalunya diperlukan.

Peronggaan biasanya tidak dikesan pada filem radiografi dua dimensi standard (2-D seperti, periapikal dan panoramik) yang biasa digunakan dalam pergigian. Ratner dan rakan sekerja telah menunjukkan bahawa 40% atau lebih daripada tulang perlu diubah untuk menunjukkan perubahan, dan ini disokong oleh kerja kemudian, dan digambarkan dalam Rajah 2. Ini berkaitan dengan had semula jadi pengimejan 2-D yang menyebabkan superimposisi struktur anatomi, menutup kawasan yang menarik. Dalam kes kecacatan atau patologi, khususnya pada rahang bawah, kesan penutupan tulang kortikal padat pada struktur asas boleh menjadi ketara . Oleh itu, teknik pengimejan berteknologi maju seperti CBCT, imbasan Tech 99, pengimejan resonans magnetik (MRI), atau sonografi ultrabunyi trans-alveolar (CaviTAU™®) diperlukan .

Daripada pelbagai teknik pengimejan yang tersedia, CBCT ialah alat diagnostik yang paling banyak digunakan yang digunakan oleh doktor gigi yang terlibat dalam mendiagnosis atau merawat peronggaan, dan oleh itu yang akan kita bincangkan secara mendalam. Asas teknologi CBCT ialah keupayaannya untuk melihat lesi yang menarik dalam 3 dimensi (frontal, sagittal, koronal). CBCT telah terbukti sebagai kaedah yang boleh dipercayai dan tepat untuk mengenal pasti dan menganggar saiz dan tahap kecacatan intra-tulang pada rahang dengan kurang herotan dan kurang pembesaran berbanding sinar-x 2-D .

Rajah 2 Kapsyen: Di sebelah kiri ditunjukkan radiograf 2-D tulang rahang yang diambil daripada mayat yang muncul

sihat. Di sebelah kanan rajah itu terdapat gambar-gambar tulang rahang yang sama menunjukkan peronggaan nekrotik yang jelas.

Rajah diadaptasi daripada Bouquot, 2014.

Kajian klinikal telah menunjukkan imej CBCT juga membantu dalam menentukan kandungan lesi (diisi cecair, granulomatous, pepejal, dll.), mungkin membantu membezakan antara lesi keradangan, tumor odontogenik atau bukan odontogenik, sista, dan lain-lain jinak atau malignan. lesi .

Perisian yang dibangunkan baru-baru ini yang disepadukan secara khusus dengan pelbagai jenis peranti CBCT menggunakan unit Hounsfield (HU) yang membolehkan penilaian piawai ketumpatan tulang . HU mewakili ketumpatan relatif tisu badan mengikut skala tahap kelabu yang ditentukur, berdasarkan nilai untuk udara (-1000 HU), air (0 HU) dan ketumpatan tulang (+1000 HU). Rajah 3 menggambarkan pandangan berbeza imej CBCT moden.

Untuk meringkaskan, CBCT telah terbukti berguna dalam diagnosis dan rawatan peronggaan tulang rahang dengan:

1. Mengenal pasti saiz, tahap dan kedudukan 3-D lesi;
2. Mengenal pasti kehampiran lesi dengan struktur anatomi penting lain yang berdekatan seperti

saraf alveolar inferior, sinus maxillary, atau akar gigi bersebelahan;

1. Menentukan pendekatan rawatan: pembedahan berbanding bukan pembedahan; dan
2. Menyediakan imej susulan untuk menentukan tahap penyembuhan dan keperluan yang mungkin

untuk merawat semula lesi.

Rajah 3 Kejelasan imej CBCT yang dipertingkatkan disebabkan oleh teknologi perisian yang diperhalusi, yang mengurangkan artifak dan "bunyi" yang boleh disebabkan oleh implan pergigian dan pemulihan logam dalam imej. Ini membolehkan doktor gigi dan pesakit untuk menggambarkan lesi dengan lebih mudah. Panel atas ialah pemandangan panoramik CBCT yang menunjukkan lokasi kiri (#17) dan kanan (#32) serta tahap lesi peronggaan dalam pesakit osteonekrosis tulang rahang. Panel kiri bawah ialah paparan sagital bagi setiap tapak. Panel sebelah kanan bawah ialah pemaparan 3-D tapak #17 yang menunjukkan keliangan kortikal di atas peronggaan medula. Ihsan Dr. Reese.

Ultrasound

Kami juga menyebut secara ringkas di sini peranti ultrasound, CaviTAU™®, yang telah dibangunkan dan sedang digunakan di bahagian Eropah, khusus untuk mengesan kawasan ketumpatan tulang rendah pada tulang rahang atas dan bawah yang menunjukkan peronggaan tulang rahang. Peranti sonografi ultrasonik trans-alveolar (TAU-n) ini berpotensi sama berbanding CBCT dalam mengesan kecacatan sumsum tulang rahang, dan mempunyai faedah tambahan untuk mendedahkan pesakit kepada tahap radiasi yang jauh lebih rendah . Peranti ini pada masa ini tidak tersedia di AS tetapi sedang dalam semakan oleh Pentadbiran Makanan dan Ubat-ubatan AS dan boleh menjadi alat diagnostik utama yang digunakan di Amerika Utara untuk merawat CIMJD.

Biomarker dan Pemeriksaan Histologi

Oleh kerana sifat keradangan rongga tulang rahang Lechner dan Baehr, 2017 telah menyiasat kemungkinan hubungan antara sitokin terpilih dan penyakit ini. Satu sitokin yang diminati khusus 'dikawal semasa pengaktifan, sel T normal diekspresikan dan dirembeskan' (RANTES). Sitokin ini, serta faktor pertumbuhan fibroblast (FGF) -2, dinyatakan dalam jumlah yang lebih besar dalam lesi peronggaan dan pada pesakit dengan CIMDJ. Rajah 4, yang disediakan oleh Dr. Lechner, membandingkan tahap RANTES pada pesakit dengan peronggaan (bar merah, kiri) dengan tahap dalam kawalan sihat (bar biru), menunjukkan tahap yang lebih daripada 25 kali lebih tinggi pada mereka yang mempunyai penyakit. Lechner et al menggunakan dua pendekatan untuk mengukur tahap sitokin. Satu adalah untuk mengukur tahap sitokin secara sistemik daripada darah (Makmal Penyelesaian Diagnostik, AS.). Kaedah kedua ialah mengambil biopsi terus dari tapak berpenyakit apabila ia diakses untuk dinilai oleh ahli patologi mulut. Malangnya, pada masa ini pensampelan tisu setempat memerlukan pemprosesan dan penghantaran yang kompleks yang masih belum dicapai dalam kemudahan bukan penyelidikan, tetapi ia telah memberikan korelasi yang mendalam.

Rajah 4 Taburan RANTES dalam 31 kes FDOJ dan 19 sampel tulang rahang normal berbanding rujukan kepadatan sinar-x untuk kedua-dua kumpulan di kawasan yang sepadan. Singkatan: RANTES, dikawal semasa pengaktifan, sel T normal yang diekspresikan dan dirembeskan ligan kemokin (motif CC) 5; XrDn, ketumpatan sinar-X; FDOJ, osteonekrosis degeneratif lemak tulang rahang; n, nombor; Ctrl, kawalan. Gambar disediakan oleh Dr Lechner. Nombor lesen: CC BY-NC 3.0

Pertimbangan Berkembang untuk tujuan diagnostik

Kehadiran peronggaan tulang rahang telah terbukti secara klinikal. Walau bagaimanapun, diagnosis yang jelas dan parameter rawatan amalan terbaik memerlukan penyelidikan lanjut. Dengan mengambil kira itu adalah perlu untuk menyebut secara ringkas beberapa teknik yang menarik dan berpotensi bernilai yang sedang digunakan oleh sesetengah pengamal.

Termografi

Adalah diakui bahawa penilaian fisiologi tambahan akan menjadi alat pemeriksaan dan diagnostik yang berharga. Salah satu alat yang digunakan oleh sesetengah pengamal ialah pengimejan termografi. Aktiviti keradangan umum boleh dilihat dengan mengukur perbezaan haba pada permukaan kepala dan leher. Termografi selamat, pantas dan mungkin mempunyai nilai diagnostik yang serupa dengan CBCT . Kelemahan yang ketara ialah ia tidak mempunyai definisi, menjadikannya sukar untuk membezakan margin atau tahap lesi.

Penilaian Meridian Akupunktur

Sesetengah pengamal sedang melihat profil bertenaga lesi yang menggunakan Penilaian Meridian Akupunktur (AMA) untuk menentukan kesannya pada meridian tenaga yang sepadan. Jenis penilaian ini adalah berdasarkan Electroacupuncture Menurut Voll (EAV) . Teknik ini, yang berasaskan perubatan Cina kuno dan prinsip akupunktur, telah dibangunkan dan sedang diajar di AS. Akupunktur telah digunakan untuk mengurangkan kesakitan dan menggalakkan penyembuhan. Ia berdasarkan keseimbangan aliran tenaga (iaitu, Chi) melalui laluan tenaga tertentu dalam badan. Laluan ini, atau meridian, menghubungkan organ, tisu, otot dan tulang tertentu antara satu sama lain. Akupunktur menggunakan titik yang sangat spesifik pada meridian untuk mempengaruhi kesihatan dan kecergasan semua elemen badan pada meridian tersebut. Teknik ini telah digunakan untuk mendedahkan penyakit tulang rahang, yang apabila diselesaikan, juga merawat penyakit yang tidak berkaitan, seperti arthritis atau sindrom keletihan kronik. Teknik ini sesuai untuk siasatan lanjut (iaitu, keputusan perlu didokumenkan dan data membujur diperoleh dan disebarkan).

FAKTOR-FAKTOR RISIKO

Terdapat banyak faktor individu yang meningkatkan risiko untuk perkembangan peronggaan tulang rahang tetapi biasanya risikonya adalah multifaktor. Risiko kepada individu boleh sama ada pengaruh luaran, seperti faktor persekitaran atau pengaruh dalaman, seperti fungsi imun yang lemah. Jadual 2 dan 3 menyenaraikan faktor risiko luaran dan dalaman.

Ambil perhatian bahawa Jadual 2, Faktor Risiko Dalaman, tidak termasuk kecenderungan genetik. Walaupun varians genetik akan dianggap memainkan peranan, tiada variasi gen tunggal atau gabungan gen telah ditunjukkan sebagai faktor risiko, namun pengaruh genetik berkemungkinan besar . Kajian literatur sistematik yang dijalankan pada 2019 menunjukkan bahawa beberapa polimorfisme nukleotida tunggal telah dikenal pasti, tetapi tiada replikasi merentas kajian. Penulis membuat kesimpulan bahawa memandangkan kepelbagaian gen yang telah menunjukkan persatuan positif dengan peronggaan dan kekurangan kebolehulangan kajian, peranan yang dimainkan oleh punca genetik akan kelihatan sederhana dan heterogen. Walau bagaimanapun, menyasarkan populasi tertentu mungkin diperlukan untuk mengenal pasti perbezaan genetik . Sesungguhnya, seperti yang telah ditunjukkan, salah satu mekanisme patofisiologi yang paling biasa dan asas bagi kerosakan tulang iskemia ialah pembekuan berlebihan daripada keadaan hiperkoagulasi, yang biasanya mempunyai asas genetik, seperti yang diterangkan oleh Bouquot dan Lamarche (1999). Jadual 4 yang disediakan oleh Dr. Bouquot, menyenaraikan keadaan penyakit yang melibatkan hiperkoagulasi dan 3 perenggan seterusnya memberikan gambaran keseluruhan tentang beberapa penemuan Dr. Bouquot yang beliau bentangkan dalam peranannya sebagai Pengarah Penyelidikan di Pusat Pendidikan dan Penyelidikan Maxillofacial.

Dalam peronggaan tulang rahang terdapat bukti jelas tentang osteonekrosis iskemia, iaitu penyakit sumsum tulang di mana tulang menjadi nekrotik akibat kekurangan oksigen dan nutrien. Seperti yang dinyatakan, banyak faktor boleh berinteraksi untuk menghasilkan peronggaan dan sehingga 80% pesakit mempunyai masalah, biasanya diwarisi, pengeluaran bekuan darah yang berlebihan dalam saluran darah mereka. Penyakit ini biasanya tidak didedahkan semasa ujian darah rutin. Tulang sangat terdedah kepada masalah hiperkoagulasi ini dan mengembangkan saluran darah yang sangat melebar; peningkatan, selalunya menyakitkan, tekanan dalaman; genangan darah; dan juga infarksi. Masalah hiperkoagulasi ini mungkin dicadangkan oleh sejarah keluarga yang menghidap strok dan serangan jantung pada usia awal (kurang daripada 55 tahun), penggantian pinggul atau "arthritis" (terutamanya pada usia awal), osteonekrosis (terutama pada usia awal), dalam. trombosis vena, emboli pulmonari (darah beku dalam paru-paru), trombosis urat retina (gumpalan dalam retina mata) dan keguguran berulang. Rahang mempunyai 2 masalah khusus dengan penyakit ini: 1) apabila rosak, tulang yang berpenyakit tidak dapat menahan jangkitan gred rendah daripada bakteria gigi dan gusi; dan 2) tulang mungkin tidak pulih daripada aliran darah yang berkurangan yang disebabkan oleh anestetik tempatan yang digunakan oleh doktor gigi semasa kerja pergigian. Rajah 5 memberikan pandangan mikroskopik trombus intravaskular.

Jadual 4 Keadaan penyakit yang melibatkan hiperkoagulasi. Empat daripada lima pesakit peronggaan tulang rahang mempunyai salah satu daripada pembekuan ini

masalah faktor.

Tanpa mengira punca utama hiperkoagulasi, tulang membentuk sama ada sumsum berserabut (serabut boleh hidup di kawasan kekurangan nutrien), sumsum lemak yang berminyak dan mati ("reput basah"), sumsum yang sangat kering, kadangkala berkulit ("reput kering"). ), atau ruang sumsum berongga sepenuhnya ("peronggaan").

Mana-mana tulang boleh terjejas, tetapi pinggul, lutut dan rahang paling kerap terlibat. Sakit selalunya teruk tetapi kira-kira 1/3^rd pesakit tidak mengalami kesakitan. Badan mengalami masalah untuk menyembuhkan dirinya daripada penyakit ini dan 2/3^rds kes memerlukan pembedahan membuang sumsum yang rosak, biasanya dengan mengikis dengan kuret. Pembedahan akan menghapuskan masalah (dan kesakitan) dalam hampir 3/4^THS pesakit yang mengalami penglibatan rahang, walaupun pembedahan berulang, biasanya prosedur yang lebih kecil daripada yang pertama, diperlukan dalam 40% pesakit, kadang-kadang di bahagian lain rahang, kerana penyakit ini kerap mempunyai lesi "langkau" (iaitu, beberapa tapak di tulang yang sama atau serupa), dengan sumsum normal di antara. Lebih separuh daripada pesakit pinggul akhirnya akan mendapat penyakit di pinggul yang bertentangan. Lebih daripada 1/3^rd daripada pesakit tulang rahang akan mendapat penyakit di kuadran lain rahang. Baru-baru ini, didapati bahawa 40% pesakit dengan osteonekrosis sama ada pinggul atau rahang akan bertindak balas terhadap antikoagulasi dengan heparin berat molekul rendah (Lovenox) atau Coumadin dengan resolusi kesakitan dan dengan penyembuhan tulang.

Rajah 5 Pandangan mikroskopik trombi intravaskular

Jika mencari pendekatan bukan farmaseutikal untuk mengurangkan risiko hiperkoagulasi seseorang boleh mempertimbangkan penggunaan enzim tambahan seperti nattokinase atau lumbrokinase yang lebih berkuasa yang kedua-duanya mempunyai sifat fibrinolitik dan antikoagulasi. Di samping itu, keadaan kekurangan kuprum, yang dikaitkan dengan disfungsi pembekuan, harus diketepikan kerana peningkatan risiko hiperkoagulasi yang diperhatikan pada pesakit dengan peronggaan tulang rahang.

IMPLIKASI SISTEMIK DAN KLINIKAL

Kehadiran peronggaan tulang rahang dan patologi yang berkaitan dengannya merangkumi beberapa simptom tertentu tetapi juga selalunya termasuk beberapa simptom sistemik yang tidak spesifik. Oleh itu, diagnosis dan rawatannya harus didekati dengan pertimbangan menyeluruh oleh pasukan penjagaan. Kesedaran paling unik dan terobosan yang telah diketahui sejak kertas kedudukan IAOMT 2014 ialah penyelesaian keadaan keradangan kronik yang kelihatan tidak berkaitan selepas rawatan peronggaan. Sama ada penyakit sistemik bersifat autoimun atau keradangan yang berlaku sebaliknya, peningkatan yang ketara telah dilaporkan, termasuk peningkatan dalam kanser. Kompleks gejala yang dikaitkan dengan lesi ini sangat individu dan oleh itu tidak boleh digeneralisasikan atau mudah dikenali. Oleh itu, IAOMT mempunyai pemikiran bahawa apabila pesakit didiagnosis dengan rongga tulang rahang dengan atau tanpa kesakitan setempat yang berkaitan, dan juga mempunyai penyakit sistemik lain yang sebelum ini tidak dikaitkan dengan peronggaan tulang rahang, pesakit memerlukan penilaian lanjut untuk menentukan sama ada penyakit itu dikaitkan dengan , atau merupakan akibat daripada penyakit tersebut. IAOMT meninjau ahlinya untuk mengetahui lebih lanjut tentang gejala/penyakit sistemik yang diselesaikan selepas pembedahan cavitational. Keputusan dibentangkan dalam Lampiran I.

Kehadiran sitokin yang dihasilkan dalam lesi nekrotik yang tidak bervaskularisasi pada rongga tulang rahang nampaknya berfungsi sebagai tumpuan sitokin radang yang memastikan kawasan keradangan lain aktif dan/atau kronik. Kelegaan atau sekurang-kurangnya penambahbaikan daripada sakit rahang setempat selepas rawatan adalah diharapkan dan dijangka, tetapi teori fokus keradangan ini, yang akan dibincangkan secara terperinci di bawah, mungkin menjelaskan mengapa begitu banyak penyakit yang kelihatan 'tidak berkaitan' yang mempunyai kaitan dengan keadaan keradangan kronik juga dikurangkan dengan rawatan peronggaan.

Sebagai menyokong kesimpulan yang dibuat dalam kertas kedudukan IAOMT 2014 yang menghubungkan peronggaan tulang rahang dan penyakit sistemik, kajian penyelidikan dan klinikal yang diterbitkan baru-baru ini oleh Lechner, von Baehr dan lain-lain, menunjukkan bahawa lesi peronggaan tulang rahang mengandungi profil sitokin tertentu yang tidak dilihat dalam patologi tulang lain. . Jika dibandingkan dengan sampel tulang rahang yang sihat, patologi peronggaan terus menunjukkan peningkatan yang kuat terhadap faktor pertumbuhan fibroblast (FGF-2), antagonis reseptor Interleukin 1 (Il-1ra), dan, yang paling penting, RANTES . RANTES, juga dikenali sebagai CCL5 (cc motif Ligand 5) telah digambarkan sebagai sitokin kemotaktik dengan tindakan proinflamasi yang kuat. Kemokin ini telah ditunjukkan untuk mengganggu dalam beberapa peringkat tindak balas imun dan terlibat dengan ketara dalam pelbagai keadaan patologi dan jangkitan. Kajian telah menunjukkan RANTES terlibat dalam banyak penyakit sistemik seperti arthritis, sindrom keletihan kronik, dermatitis atopik, nefritis, kolitis, alopecia, gangguan tiroid dan penggalakan multiple sclerosis dan penyakit Parkinson . Selanjutnya, RANTES telah terbukti menyebabkan percepatan pertumbuhan tumor .

Faktor pertumbuhan fibroblast juga telah terlibat dalam peronggaan tulang rahang. Faktor pertumbuhan Fibroblast, FGF-2, dan reseptor yang berkaitan dengannya, bertanggungjawab untuk banyak fungsi penting, termasuk percambahan sel, kelangsungan hidup dan penghijrahan. Mereka juga terdedah kepada dirampas oleh sel-sel kanser dan memainkan peranan onkogenik dalam banyak kanser. Sebagai contoh, FGF-2 menggalakkan perkembangan tumor dan kanser dalam kanser prostat . Di samping itu, tahap FGF-2 telah menunjukkan korelasi langsung kepada perkembangan, metastasis dan prognosis kelangsungan hidup yang lemah dalam pesakit kanser kolorektal. Berbanding dengan kawalan bebas kanser, pesakit dengan karsinoma gastrik mempunyai tahap FGF-2 yang jauh lebih tinggi dalam serum mereka. Pemutusan radang ini telah terlibat dalam banyak penyakit serius sama ada ia bersifat radang atau kanser. Berbeza dengan RANTES/CCL5 dan FGF-2, IL1-ra telah terbukti bertindak sebagai mediator anti-radang yang kuat, menyumbang kepada kekurangan tanda-tanda keradangan biasa dalam beberapa lesi peronggaan .

Tahap RANTES dan FGF-2 yang berlebihan dalam lesi peronggaan telah dibandingkan dan dikaitkan dengan tahap yang diperhatikan dalam penyakit sistemik lain seperti amyotrophic lateral sclerosis, (ALS) multiple sclerosis (MS), rheumatoid arthritis dan kanser payudara. Sesungguhnya, paras utusan ini yang dikesan dalam rongga tulang rahang adalah lebih tinggi daripada dalam serum dan cecair serebrospinal pesakit ALS dan MS. Penyelidikan semasa oleh Lechner dan von Baehr telah menunjukkan peningkatan 26 kali ganda dalam RANTES dalam lesi osteonekrotik tulang rahang pesakit kanser payudara. Lechner dan rakan sekerja mencadangkan RANTES yang diperolehi peronggaan boleh berfungsi sebagai penyegerakan perkembangan dan perkembangan kanser payudara.

Seperti yang dinyatakan sebelum ini, terdapat banyak kes peronggaan tulang rahang tanpa gejala. Dalam kes ini, sitokin pro-radang akut seperti TNF-alpha dan IL-6, TIDAK dilihat dalam peningkatan bilangan dalam penemuan patofisiologi sampel peronggaan. Dalam pesakit ini, ketiadaan sitokin pro-radang ini dikaitkan dengan tahap tinggi sitokin anti-radang Interleukin 1-reseptor antagonis (Il-1ra) . Kesimpulan yang munasabah ialah keradangan akut yang berkaitan dengan peronggaan tulang rahang berada di bawah kawalan tahap tinggi RANTES/FGF-2. Akibatnya, untuk membuat diagnosis, Lechner dan von Baehr mencadangkan supaya tidak memberi penekanan terhadap kehadiran keradangan dan mempertimbangkan laluan isyarat, terutamanya melalui ekspresi berlebihan RANTES/FGF-2 . Tahap RANTES/FGF-2 yang tinggi dalam pesakit peronggaan menunjukkan bahawa lesi ini mungkin menyebabkan laluan isyarat patogen yang serupa dan saling menguatkan kepada organ lain. Sistem imun diaktifkan sebagai tindak balas kepada isyarat bahaya, yang membangkitkan pelbagai laluan molekul semula jadi yang memuncak dalam pengeluaran sitokin radang dan kemungkinan pengaktifan sistem imun adaptif. Ini menyokong idea dan teori, bahawa peronggaan tulang rahang boleh menjadi punca asas penyakit radang kronik melalui pengeluaran RANTES/FGF-2 dan seterusnya menerangkan sebab gejala keradangan akut tidak selalu dilihat atau dirasai oleh pesakit dalam lesi tulang rahang. diri mereka sendiri. Oleh itu, peronggaan tulang rahang dan utusan yang terlibat ini mewakili aspek integratif penyakit radang dan berfungsi sebagai etiologi penyakit yang berpotensi. Mengeluarkan rongga mungkin menjadi kunci untuk membalikkan penyakit radang. Ini disokong oleh pemerhatian pengurangan tahap RANTES serum selepas campur tangan pembedahan dalam 5 pesakit kanser payudara (Lihat Jadual 5). Penyelidikan dan ujian lanjut tahap RANTES/CCL5 mungkin memberikan cerapan tentang hubungan ini. Pemerhatian yang menggalakkan adalah peningkatan dalam kualiti hidup yang disedari oleh ramai pesakit peronggaan tulang rahang, sama ada melegakan di tapak operasi atau mengurangkan keradangan kronik atau penyakit di tempat lain.

Jadual 5

Pengurangan (Merah.) dalam RANTES/CCL5 dalam serum dalam 5 pesakit kanser payudara yang menjalani pembedahan untuk osteonekrosis degeneratif lemak tulang rahang (FDOJ). Jadual diadaptasi daripada

Lechner et al, 2021. Peronggaan Tulang Rahang Dinyatakan RANTES/CCL5: Kajian Kes Menghubungkan Keradangan Senyap dalam Tulang Rahang dengan Epistemologi Kanser Payudara.” Kanser Payudara: Sasaran dan Terapi.

Modaliti Rawatan

Disebabkan kekurangan literatur mengenai rawatan lesi peronggaan, IAOMT meninjau keahliannya untuk mengumpulkan maklumat mengenai trend dan rawatan yang sedang berkembang ke arah 'standard penjagaan'. Hasil tinjauan dibincangkan secara ringkas dalam Lampiran II.

Setelah lokasi dan saiz lesi ditentukan, kaedah rawatan diperlukan. IAOMT berpandangan bahawa secara amnya tidak boleh diterima untuk meninggalkan "tulang mati" dalam tubuh manusia. Ini berdasarkan data yang menunjukkan bahawa peronggaan tulang rahang boleh menjadi tumpuan bagi sitokin sistemik dan endotoksin untuk memulakan proses merendahkan kesihatan keseluruhan pesakit.

Di bawah keadaan yang ideal, biopsi perlu dilakukan untuk mengesahkan diagnosis sebarang patologi tulang rahang dan menolak keadaan penyakit lain. Kemudian, rawatan untuk membuang atau menghapuskan patologi yang terlibat dan merangsang pertumbuhan semula tulang yang normal dan penting adalah perlu. Pada masa ini dalam kesusasteraan semakan rakan sebaya, terapi pembedahan yang terdiri daripada mengeluarkan tulang bukan vital yang terjejas nampaknya merupakan rawatan yang digemari untuk peronggaan tulang rahang. Rawatan memang melibatkan penggunaan anestetik tempatan, yang membawa kepada pertimbangan penting. Sebelum ini difikirkan bahawa epinefrin yang mengandungi anestetik, yang mempunyai sifat vasokonstriksi, harus dielakkan pada pesakit yang mungkin telah menjejaskan aliran darah yang berkaitan dengan keadaan penyakit mereka. Walau bagaimanapun, dalam satu siri kajian molekul, pembezaan osteoblastik meningkat dengan penggunaan epinefrin. Oleh itu, doktor mesti menentukan berdasarkan kes demi kes sama ada untuk menggunakan epinefrin dan jika ya, jumlah yang perlu digunakan yang akan memberikan hasil yang terbaik.

Berikutan dekortikasi pembedahan dan kuretase menyeluruh lesi dan pengairan dengan garam normal steril, penyembuhan dipertingkatkan dengan penempatan cantuman fibrin (PRF) kaya platelet ke dalam lompang tulang . Penggunaan pekat fibrin yang kaya dengan platelet dalam prosedur pembedahan bukan sahaja bermanfaat dari sudut pembekuan, tetapi juga dari aspek melepaskan faktor pertumbuhan dalam tempoh sehingga empat belas hari selepas pembedahan. Sebelum penggunaan cantuman PRF dan terapi tambahan lain, lesi osteonekrotik tulang rahang berulang selepas pembedahan berlaku dalam sebanyak 40% kes.

Kajian terhadap faktor risiko luaran yang digariskan dalam Jadual 2 sangat mencadangkan bahawa hasil yang tidak menguntungkan boleh dielakkan dengan teknik pembedahan yang sesuai dan interaksi doktor/pesakit, terutamanya dalam populasi yang terdedah. Adalah dinasihatkan untuk mempertimbangkan untuk menggunakan teknik atraumatik, meminimumkan atau mencegah penyakit periodontal dan pergigian lain, dan memilih armamentarium yang akan membolehkan hasil penyembuhan terbaik. Memberi arahan sebelum dan selepas pembedahan yang teliti kepada pesakit, termasuk risiko yang dikaitkan dengan menghisap rokok boleh membantu meminimumkan hasil negatif.

Dengan mengingati senarai luas potensi faktor risiko yang disenaraikan dalam Jadual 2 dan 3, perundingan dengan pasukan penjagaan lanjutan pesakit disyorkan untuk memastikan dengan betul sebarang kemungkinan faktor risiko tersembunyi yang mungkin menyumbang kepada perkembangan peronggaan tulang rahang. Sebagai contoh, pertimbangan penting semasa merawat peronggaan tulang rahang ialah sama ada individu tersebut mengambil antidepresan, khususnya perencat pengambilan semula serotonin terpilih (SSRI). SSRI telah dikaitkan dengan pengurangan ketumpatan jisim tulang dan peningkatan kadar patah tulang. SSRI Fluoxetine (Prozac) secara langsung menghalang pembezaan osteoblas dan mineralisasi. Sekurang-kurangnya dua kajian bebas yang memeriksa pengguna SSRI berbanding kawalan telah menunjukkan bahawa penggunaan SRRI dikaitkan dengan indeks morfometrik panoramik yang lebih teruk.

Prakondisi juga boleh menyumbang kepada hasil rawatan yang berjaya. Ini melibatkan mewujudkan persekitaran tisu yang kondusif untuk penyembuhan dengan membekalkan badan dengan tahap nutrien yang sesuai yang mencukupi yang memperbaiki rupa bumi biologi dengan mengoptimumkan homeostasis dalam badan. Taktik prasyarat tidak selalu boleh, atau boleh diterima oleh pesakit, tetapi lebih penting bagi pesakit yang telah mengetahui kecenderungan, seperti mereka yang mempunyai kecenderungan genetik, gangguan penyembuhan atau kesihatan yang terjejas. Dalam kes sedemikian, adalah penting bahawa pengoptimuman ini berlaku untuk meminimumkan tahap tekanan oksidatif, yang bukan sahaja boleh merangsang proses penyakit tetapi boleh mengganggu penyembuhan yang diingini.

Sebaik-baiknya, pengurangan sebarang beban toksik pada badan seperti fluorida dan/atau merkuri daripada tampalan amalgam pergigian hendaklah diselesaikan sebelum rawatan peronggaan tulang rahang. Merkuri boleh menyesarkan besi dalam rantai pengangkutan elektron mitokondria. Ini mengakibatkan lebihan besi bebas (besi ferus atau Fe++), menghasilkan spesies oksigen reaktif (ROS) yang merosakkan yang juga dikenali sebagai radikal bebas, yang menyebabkan tekanan oksidatif . Besi berlebihan dalam tisu tulang juga menghalang fungsi osteoblas yang betul, yang jelas akan memberi kesan negatif apabila cuba menyembuhkan gangguan tulang.

Kekurangan lain juga harus ditangani sebelum rawatan. Apabila terdapat kekurangan bioavailable kuprum, magnesium dan retinol, metabolisme dan kitar semula besi menjadi tidak terkawal dalam badan, yang menyumbang kepada lebihan besi bebas di tempat yang salah yang membawa kepada tekanan oksidatif yang lebih besar dan risiko penyakit. Lebih khusus lagi, banyak enzim dalam badan (seperti ceruloplasmin) menjadi tidak aktif apabila terdapat tahap bioavailable kuprum, magnesium dan retinol yang tidak mencukupi, yang kemudiannya mengekalkan disregulasi besi sistemik dan mengakibatkan peningkatan tekanan oksidatif dan risiko penyakit .

Strategi Rawatan Alternatif

Teknik alternatif yang digunakan sebagai terapi utama atau sokongan juga harus dinilai. Ini termasuk homeopati, rangsangan elektrik, terapi cahaya seperti fotobiomodulasi, dan laser, oksigen/ozon gred perubatan, oksigen hiperbarik, modaliti antikoagulasi, ubat Sanum, pemakanan dan nutraseutikal, sauna inframerah, terapi ozon intravena, rawatan tenaga, dan lain-lain. Pada masa ini, sains belum dijalankan yang mengesahkan bentuk rawatan alternatif ini sama ada berdaya maju atau tidak berkesan. Piawaian penjagaan untuk memastikan penyembuhan dan detoksifikasi yang betul harus diwujudkan. Teknik untuk menilai kejayaan harus diuji dan diseragamkan. Protokol atau prosedur untuk membantu menentukan bila rawatan adalah sesuai dan bila ia tidak perlu dikemukakan untuk penilaian.

KESIMPULAN

Penyelidikan telah menunjukkan bahawa kehadiran peronggaan tulang rahang adalah proses penyakit berbahaya yang dikaitkan dengan pengurangan aliran darah. Aliran darah medula yang terjejas membawa kepada vaskularisasi yang kurang bermineral dan tidak mencukupi di kawasan tulang rahang yang boleh dijangkiti patogen, meningkatkan kematian selular. Aliran darah yang lembap dalam lesi cavitational mencabar penghantaran antibiotik, nutrien dan utusan imun. Persekitaran iskemia juga boleh menampung dan menggalakkan mediator keradangan kronik yang mungkin mempunyai kesan yang lebih buruk terhadap kesihatan sistemik. Kecenderungan genetik, fungsi imun yang berkurangan, kesan ubat tertentu, trauma dan jangkitan, dan faktor lain seperti merokok boleh mencetuskan atau mempercepatkan perkembangan peronggaan tulang rahang.

Bersama dengan ahli patologi tulang rahang yang terkenal, Dr. Jerry Bouquot, IAOMT sedang membentangkan dan mempromosikan pengenalpastian histologi dan patologi yang betul bagi lesi peronggaan tulang rahang sebagai Penyakit Medulla Iskemia Kronik Tulang Rahang, CIMDJ. Walaupun banyak nama, akronim dan istilah mempunyai sejarah dan kini digunakan untuk menandakan penyakit ini, IAOMT yakin bahawa ini adalah istilah yang paling sesuai untuk menggambarkan keadaan patologi dan mikro-histologi yang biasa ditemui dalam rongga tulang rahang.

Walaupun kebanyakan lesi peronggaan tulang rahang sukar untuk didiagnosis dengan radiograf rutin dan kebanyakannya tidak menyakitkan, seseorang tidak boleh menganggap bahawa proses penyakit itu tidak wujud. Terdapat banyak proses penyakit yang sukar untuk didiagnosis, dan banyak yang tidak menyakitkan. Jika kita menggunakan kesakitan sebagai penunjuk untuk rawatan, penyakit periodontal, diabetes dan kebanyakan kanser akan tidak dirawat. Pengamal pergigian hari ini mempunyai spektrum modaliti yang luas untuk berjaya merawat peronggaan tulang rahang dan kegagalan untuk mengakui penyakit itu dan mengesyorkan rawatan tidak kurang serius daripada kegagalan untuk mendiagnosis dan merawat penyakit periodontal. Untuk kesihatan dan kesejahteraan pesakit kami, anjakan paradigma adalah penting untuk semua profesional penjagaan kesihatan, termasuk pengamal pergigian dan perubatan, untuk 1) mengiktiraf kelaziman peronggaan tulang rahang dan 2) mengiktiraf hubungan antara peronggaan tulang rahang dan penyakit sistemik.

LAMPIRAN I

KEPUTUSAN TINJAUAN IAOMT 2 (2023)

Seperti yang dibincangkan secara ringkas dalam kertas kerja, keadaan yang tidak berkaitan sering mereput selepas pembedahan peronggaan. Untuk mengetahui lebih lanjut tentang jenis keadaan yang diselesaikan dan cara remisi proksimal berlaku berkaitan dengan pembedahan, tinjauan kedua telah dihantar kepada keahlian IAOMT. Senarai simptom dan keadaan yang diperhatikan oleh ahli jawatankuasa ini untuk diperbaiki selepas pembedahan disusun untuk tinjauan. Responden ditanya sama ada mereka telah memerhatikan mana-mana keadaan ini yang meremit selepas pembedahan, dan jika ya pada tahap berapa. Mereka juga ditanya sama ada simptom itu hilang dengan cepat atau jika penambahbaikan mengambil masa lebih lama daripada dua bulan. Selain itu, responden ditanya sama ada mereka biasanya melakukan pembedahan pada tapak individu, berbilang tapak unilateral atau semua tapak dalam satu pembedahan. Keputusan tinjauan dibentangkan dalam Rajah di bawah. Data ini adalah awal, memandangkan bilangan responden adalah kecil (33) dan terdapat beberapa data yang hilang.

Appx I Rajah 1 Responden menilai tahap peningkatan (ringan, sederhana atau ketara) dan menyatakan sama ada peningkatan berlaku dengan cepat (0-2 bulan) atau mengambil masa yang lebih lama (> 2 bulan). Keadaan/simptom disenaraikan dalam susunan yang paling banyak dilaporkan. Ambil perhatian bahawa kebanyakan keadaan/simptom diremit dalam masa kurang daripada dua bulan (sebelah kiri garis tengah).

Appx I Rajah 2 Seperti yang ditunjukkan di atas, dalam beberapa kes, Responden tidak mencatat tempoh masa pemulihan untuk penambahbaikan yang diperhatikan.

Appx I Rajah 3 Responden menjawab pertanyaan, “Adakah anda biasanya mengesyorkan/melaksanakan

pembedahan untuk tapak individu, tapak unilateral yang dirawat bersama, atau semua tapak yang dirawat dalam satu pembedahan?”

LAMPIRAN II

KEPUTUSAN TINJAUAN IAOMT 1 (2021)

Disebabkan kekurangan literatur dan ulasan kes klinikal yang berkaitan dengan rawatan lesi peronggaan, IAOMT meninjau keahliannya untuk mengumpulkan maklumat mengenai trend dan rawatan yang sedang berkembang ke arah 'standard penjagaan'. Tinjauan penuh tersedia di laman web IAOMT (perhatikan bahawa tidak semua pengamal menjawab semua pertanyaan tinjauan).

Untuk meringkaskan secara ringkas, majoriti daripada 79 responden menawarkan rawatan pembedahan, yang melibatkan refleksi tisu lembut, akses pembedahan ke tapak peronggaan, dan pelbagai kaedah 'membersihkan' secara fizikal dan membasmi kuman tapak yang terjejas. Pelbagai jenis ubat, nutraseutikal dan/atau produk darah digunakan untuk menggalakkan penyembuhan lesi sebelum menutup hirisan tisu lembut.

Rotary bur selalunya digunakan untuk membuka atau mengakses lesi tulang. Kebanyakan doktor menggunakan alat tangan untuk mengurut atau mengikis tulang yang berpenyakit (68%), tetapi teknik dan alat lain juga digunakan, seperti bur berputar (40%), alat piezoelektrik (ultrasonik) (35%) atau Laser ER:YAG (36%), iaitu frekuensi laser yang digunakan untuk penstriman fotoakustik .

Setelah tapak dibersihkan, didebrid dan/atau dikuret, kebanyakan responden menggunakan air/gas ozon untuk membasmi kuman dan dan menggalakkan penyembuhan. 86% daripada responden menggunakan PRF (fibrin kaya platelet), PRP (plasma kaya platelet) atau PRF atau PRP berozon. Teknik pembasmian kuman yang menjanjikan yang dilaporkan dalam literatur dan dalam tinjauan ini (42%) ialah penggunaan intraoperatif Er:YAG . 32% daripada responden tidak menggunakan sebarang jenis cantuman tulang untuk mengisi tapak peronggaan.

Kebanyakan responden (59%) biasanya tidak melakukan biopsi lesi dengan menyatakan pelbagai sebab dari kos, ketidakupayaan untuk mendapatkan sampel tisu yang berdaya maju, kesukaran mencari makmal patologi, atau kepastian status penyakit.

Kebanyakan responden tidak menggunakan antibiotik sebelum pembedahan (79%), semasa pembedahan (95%) atau selepas pembedahan (69%). Sokongan IV lain yang digunakan termasuk steroid dexamethasone (8%) dan Vitamin C (48%). Ramai responden (52%) menggunakan terapi laser tahap rendah (LLLT) selepas pembedahan untuk tujuan penyembuhan. Ramai responden mengesyorkan sokongan nutrien termasuk vitamin, mineral, dan pelbagai homeopati sebelum (81%) dan semasa (93%) tempoh penyembuhan.

LAMPIRAN III

Imej

Appx III Rajah 1 Panel kiri: Diagnostik sinar-X 2D kawasan #38. Panel kanan: Dokumentasi keluasan FDO) di kawasan retromolar 38/39 menggunakan agen kontras selepas pembedahan FDOJ.

Singkatan: FDOJ, osteonekrosis degeneratif berlemak pada tulang rahang.

Diadaptasi daripada Lechner, et al, 2021. "Kavitasi Tulang Rahang Dinyatakan RANTES/CCL5: Kajian Kes Menghubungkan Keradangan Senyap dalam Tulang Rahang dengan Epistemologi Kanser Payudara." Kanser Payudara: Sasaran dan Terapi

Appx 3 Rajah 2 Perbandingan tujuh sitokin (FGF-2, IL-1ra, IL-6, IL-8, MCP-1, TNF-a dan RANTES) dalam FDOJ di bawah RFT #47 dengan sitokin dalam tulang rahang yang sihat (n = 19). Dokumentasi intraoperatif lanjutan FDOJ di tulang rahang bawah kanan, kawasan #47 apikal RFT #47, oleh agen kontras selepas pembedahan membuang RFT #47.

Singkatan: FDOJ, osteonekrosis degeneratif berlemak pada tulang rahang.

Diadaptasi daripada Lechner dan von Baehr, 2015. “Chemokine RANTES/CCL5 sebagai Pautan Tidak Diketahui antara Penyembuhan Luka di Tulang Rahang dan Penyakit Sistemik: Adakah Ramalan dan Rawatan Disesuaikan di Horizon?” Jurnal EPMA

Appx III Rajah 3 Prosedur pembedahan untuk BMDJ/FDOJ retromolar. Panel kiri: selepas melipat ke bawah kepak mucoperiosteal, tingkap tulang terbentuk dalam korteks. Panel kanan: rongga medula berkuret.

Singkatan: BMDJ, kecacatan sumsum tulang pada tulang rahang; FDOJ, osteonekrosis degeneratif berlemak pada tulang rahang.

Diadaptasi daripada Lechner, et al, 2021. "Sindrom Keletihan Kronik dan Kecacatan Sumsum Tulang Rahang - Laporan Kes Diagnostik X-Ray Pergigian Tambahan dengan Ultrasound." Jurnal Laporan Kes Perubatan Antarabangsa

Appx III Rajah 4 (a) Kuretase FDOJ di rahang bawah dengan saraf infra-alveolar yang terkelupas. (b) X-ray yang sepadan tanpa sebarang tanda proses patologi dalam tulang rahang.

Singkatan: FDOJ, osteonekrosis degeneratif berlemak pada tulang rahang

Diadaptasi daripada Lechner, et al, 2015. "Sakit Muka/Trigeminal Neuropatik Periferal dan RANTES/CCL5 dalam Peronggaan Tulang Rahang." Perubatan Pelengkap dan Pengendalian Berdasarkan Bukti

Appx III Filem 1

Klip video (klik dua kali pada imej untuk melihat klip) pembedahan tulang rahang yang menunjukkan gumpalan lemak dan lelehan bernanah dari tulang rahang pesakit yang disyaki mengalami nekrosis tulang rahang. Ihsan Dr. Miguel Stanley, DDS

Appx III Filem 2

Klip video (klik dua kali pada imej untuk melihat klip) pembedahan tulang rahang yang menunjukkan gumpalan lemak dan lelehan bernanah dari tulang rahang pesakit yang disyaki mengalami nekrosis tulang rahang. Ihsan Dr. Miguel Stanley, DDS

Untuk memuat turun atau mencetak halaman ini dalam bahasa lain, pilih bahasa anda daripada menu lungsur di bahagian atas sebelah kiri dahulu.

Kertas Kedudukan IAOMT mengenai Pengarang Peronggaan Tulang Rahang Manusia